P van Preparateur

P van Preparateur

Merel Bekking is in 2011 als ontwerper aan de HKU afgestuurd met het eindexamenproject “Maar ja, denk ik dan, die waren toch al dood” - een collectie objecten gemaakt van eendagskuikens, een uitdrukking uit de bio-industrie.

"Eendagskuikens, restmateriaal van de bio-industrie, zijn voor 2 euro 35 per kilo ingevroren te koop bij de dierenwinkel. Verf koop je per liter, stof per meter, en kuikens koop je blijkbaar per kilo. Op deze manier zijn de kuikens geen kuikens meer maar materiaal. Uitgebreid onderzoek ging vooraf aan de serie producten. Merel Bekking ging bewust opzoek naar het spanningsveld tussen wat wel en niet kan, tussen chique en ordinair. Zo zit in de serie een bontmuts die zo in de mode van vandaag zou kunnen mee doen. (...) Door niet moralistisch te willen zijn, worden de dode kuikens producten en zijn het niet producten van dode kuikens." - bron: website Merel Bekking.

Merel heeft voor de Beeldende Auditie een zakje kuikens bij de dierenwinkel gehaald. "Ze waren nu nog goedkoper: €2,10 per kilo!" De tafel wordt als instant lab ingericht met een dienblad, latex handschoenen, scalpel, een flesje. Het proces van opensnijden en villen neemt een klein half uurtje in beslag. Merel handelt heel nauwgezet – de huid mag niet scheuren of gaatjes vertonen. Kritische momenten zijn de aanhechtingspunten bij de oren, anus en snavel. Als de flinterdunne huid daarna – droog geföhnd – naast het lichaampje ligt, gebeurt iets wonderlijks - het eendagskuiken lijkt zichzelf verdubbeld te hebben.

Beelden: Henk van Wijkkrant De Aanzet legt de Beeldende Auditie vast. De echtgenote van de fotograaf is uit nieuwsgierigheid ook mee komen kijken.